Είμαστε όλοι παιδιά- Κι αν δεν είμαστε οφείλουμε να ξαναγίνουμε



Ολα τα προβλήματα του κόσμου είναι πολιτικά και οικονομικά.

Στην περίπτωση της νεολαίας, τα προβλήματα είναι ακόμα περισσότερα ακόμα μεγαλύτερα.

Η νέα γενιά ζει με ένταση: Τη βλακεία των μεγάλων. Τους κανόνες των μεγάλων. Τη "σταθερότητα" της ζωής των μεγάλων. Τη ρουτίνα μίας τακτοποιημένης ζωής των μεγάλων.

Παράλληλα ζει: Την αδικία που προκαλεί ο κόσμος των μεγάλων. Τις ανισότητες που υπάρχουν και για τις οποίες "οι μεγάλοι" κλείνουν τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα.

Η νέα γενιά ζει "το σύστημα": τις αδυναμίες, τις αντιφάσεις του, τα αδιέξοδα, την αναποτελεσματικότητά του.

Βλέπουν τις ταξικές διακρίσεις σε όλο το μεγαλείο μέσα και έξω από τη σχολική τάξη. Μέσα και έξω από το φροντιστήριο, το γήπεδο, το καφέ, το γυμναστήριο. Παντού.

Και θέλουν να έχουν ό,τι προσφέρει ο σύγχρονος κόσμος και δεν μπορούν. Θέλουν υπολογιστή, κινητό, αθλητικά ρούχα, mp 3, τα cd τους, τις βόλτες τους. Θέλουν τη μελέτη τους, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, το Πανεπιστήμιο, το μεταπτυχιακό. Θέλουν μία εργασία.

Και τι βρίσκουν; Εναν κόσμο που συνεχώς τους βαθμολογεί για ένα σωρό άχρηστα και βλακώδη πράγματα.

Εναν κόσμο υπέργηρων πνευματικά ακινητοποιημένων δημοσίων υπαλλήλων.

Μία υπερπαραγωγή βολεμένων σε όλους τους τομείς.

Και παντού σπατάλες, πεταμένα λεφτά, λεφτά με προορισμό τους λίγους, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των λίγων.

Βλέπουν τις πολιτικές ηγεσίες να δανείζονται από το μέλλον. Δηλαδή για την σημερινή κατανάλωση χρεώνονται από τώρα τα σημερινά παιδιά.

Βλέπουν τους κόπους των γονιών τους να μην πιάνουν τόπο. Οι μισθοί και τα μεροκάματα δε φτάνουν.

Βλέπουν ότι η δουλειά τους, οι σπουδές τους, δεν οδηγούν πουθενά.

Βλέπουν τον κάθε γύφτουλα να τους πουλάει έρωτα υπέρ πατρίδος και υπέρ των ιερών και οσίων και ξέρουν ότι όλοι ετούτοι τους δουλεύουν ψιλό γαζί.

Θέλουν να ερωτευτούν και ακόμα και σήμερα και αυτό είναι ένοχο!....

Δουλειά δεν βρίσκουν, επίπεδο σπουδών δεν βρίσκουν, ποιότητα ζωής δεν υπάρχει, πολιτισμό και αθλητισμό δεν βλέπουν πουθενά.

Βλέπουν όλα να πουλιούνται και να αγοράζονται. Συνειδήσεις πατεράδων προς 800-2000 ευρώ το μήνα. Συνειδήσεις μανάδων από 800-2000 ευρώ το μήνα. Και τα στόματα βουλωμένα, τα κεφάλια σκυμένα.


ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ; ΙΔΙΩΣ ΟΤΑΝ ΚΑΤ' ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΝΕΣ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ;

Πηγή: Κερκυραϊκή χώρα