…Και με την σκέψη τους αυτή, της Μαίρης και της Πόπης
ζωγράφισαν στο σώβρακο τον χάρτη της Ευρώπης!!!
Ο λόγος για την φαντασίωση του κατεστημένου «Αναπτυξιακού» μας μοντέλου σε σχέση βέβαια με τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια Κερκύρας.
Πόσο εύστοχα η Λαϊκή σοφία στο γνωστό στιχάκι, που γνωρίζουν «από χέρι» όλοι οι στρατευμένοι μας, εκφράζει την «λογική» της «καθαρής βιτρίνας» πάνω στην οποία στήθηκε ολόκληρη η Ευρωπαϊκή μηχανή καταστροφής του περιβάλλοντος και των ανθρώπινων κοινωνιών. Μία «πετυχημένη» ονείρωξη, που με την δραματική τροπή του παγκόσμιου κλίματος, ταλαιπωρεί κυρίως τις «αναπτυσσόμενες» περιοχές, όπως η χώρα μας, η οποία μοιάζει να παλινδρομεί ανάμεσα στην ηδονή της ονείρωξης και στην βασανιστική διαδικασία «αποχαρτογράφισης» του σώβρακου.
Ο παράνομος ΧΥΤΑ τον οποίο προσπαθούν με τα ΜΑΤ να επιβάλουν είναι φυσική συνέπεια αυτής της ονείρωξης του (ελέω Ευρώπης) αναπτυξιακού προτάγματος (εξέλιξη που ειδικά στην περίπτωση του ΧΥΤΑ είχα προβλέψει χρόνια πριν) όσων γνωρίζουν τον τρόπο αφαίμαξης των πολιτών και όσων ανταγωνίζονται για μια θεσούλα στην παρτίδα της διαπλοκής, για το μοίρασμα της πίττας.
Είναι απλά τα πράγματα: Ένα Δις από το 4ο πακέτο για το νησί μας, δεν είναι αστεία υπόθεση. Ο τρόπος κατανομής του γνωστός. Υπάρχει λόγος να τον αλλάξουμε; Όχι βέβαια. Ο ΧΥΤΑ πρέπει να γίνει «πάσει θυσία». Επειδή διαμαρτύρονται κάποιοι που θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα δεν άλλαξε και τίποτα στην γενικότερη αμφισβήτηση του μοντέλου και κυρίως δεν φάνηκε πουθενά κανένα πρόταγμα, κανένα όνειρο θελκτικό και ανταγωνιστικό της ονείρωξής μας. Μήπως υπήρξε στην Λευκίμμη μας, έστω και μία παράταξη ή ένας Σύλλογος, που να στήριξε κάποια από τις εναλλακτικές αναπτυξιακές προτάσεις που έχουν κατατεθεί; Για το τι λέει ο Βλάσσης, άσ’ τον να χτυπιέται. Μήπως δεν μάθαμε καλά τον τρόπο να κάνουμε αποδεκτές (παμψηφεί) τις δικές μας «αναπτυξιακές» προτάσεις; Μήπως δεν ξέρουμε τον τρόπο να ελέγχουμε την κοινή γνώμη, πετώντας στην χλεύη και την περιθωριοποίηση όσους μας αντιστέκονται; Παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Φίδι που σας έφαγε!! Όσοι πιστέψατε ότι με την επέμβαση των ΜΑΤ και την κατάλληλη προπαγάνδα, θα τα καταφέρετε να καταστρέψετε τον τόπο, είστε οικτρά γελασμένοι. Σας το έχω ξαναπεί: Η Λευκίμμη είναι πολύ μεγάλη για να παραδωθεί στην μιζέρια.
Η διαρκώς διογκούμενη συμμετοχή πολιτών στο κίνημα αντίθεσης στον ΧΥΤΑ είναι μόνο η αρχή. Το τσουνάμι δεν ήλθε ακόμη. Όταν βαθύνει και πλατύνει η συλλογιστική του αγώνα μας και μπει στον χορό ο Ριγγλαδίτης, ό Βιταλαδίτης, ο Κρητικιώτης, ο Περβολιάτης, ο Αργυραδίτης κι όταν η ματαιοδοξία (του δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα) γίνει (Φωνή Λαού οργή Θεού) θα καταλάβετε ποιοι είναι οι προοδευτικοί και ποιοι οι αντιδραστικοί, ποιοι εργάζονται για το καλό του τόπου και ποιοι δουλεύουν για ιδιοτελή συμφέροντα, ποιοι κάνουν όνειρα και ποιοι έχουν ονειρώξεις, ποιοι κυκλοφορούν περήφανοι και ποιοι χεσμένοι.
Ο δρόμος μακρύς αλλά ο τόπος έχει την δική του ιστορία.
Βρε ούστ από κεί.
Λευκίμμη 18 Γεννάρη 2008
Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)
Πηγή: ΕΥΠΛΟΙΑ
ζωγράφισαν στο σώβρακο τον χάρτη της Ευρώπης!!!
Ο λόγος για την φαντασίωση του κατεστημένου «Αναπτυξιακού» μας μοντέλου σε σχέση βέβαια με τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια Κερκύρας.
Πόσο εύστοχα η Λαϊκή σοφία στο γνωστό στιχάκι, που γνωρίζουν «από χέρι» όλοι οι στρατευμένοι μας, εκφράζει την «λογική» της «καθαρής βιτρίνας» πάνω στην οποία στήθηκε ολόκληρη η Ευρωπαϊκή μηχανή καταστροφής του περιβάλλοντος και των ανθρώπινων κοινωνιών. Μία «πετυχημένη» ονείρωξη, που με την δραματική τροπή του παγκόσμιου κλίματος, ταλαιπωρεί κυρίως τις «αναπτυσσόμενες» περιοχές, όπως η χώρα μας, η οποία μοιάζει να παλινδρομεί ανάμεσα στην ηδονή της ονείρωξης και στην βασανιστική διαδικασία «αποχαρτογράφισης» του σώβρακου.
Ο παράνομος ΧΥΤΑ τον οποίο προσπαθούν με τα ΜΑΤ να επιβάλουν είναι φυσική συνέπεια αυτής της ονείρωξης του (ελέω Ευρώπης) αναπτυξιακού προτάγματος (εξέλιξη που ειδικά στην περίπτωση του ΧΥΤΑ είχα προβλέψει χρόνια πριν) όσων γνωρίζουν τον τρόπο αφαίμαξης των πολιτών και όσων ανταγωνίζονται για μια θεσούλα στην παρτίδα της διαπλοκής, για το μοίρασμα της πίττας.
Είναι απλά τα πράγματα: Ένα Δις από το 4ο πακέτο για το νησί μας, δεν είναι αστεία υπόθεση. Ο τρόπος κατανομής του γνωστός. Υπάρχει λόγος να τον αλλάξουμε; Όχι βέβαια. Ο ΧΥΤΑ πρέπει να γίνει «πάσει θυσία». Επειδή διαμαρτύρονται κάποιοι που θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα δεν άλλαξε και τίποτα στην γενικότερη αμφισβήτηση του μοντέλου και κυρίως δεν φάνηκε πουθενά κανένα πρόταγμα, κανένα όνειρο θελκτικό και ανταγωνιστικό της ονείρωξής μας. Μήπως υπήρξε στην Λευκίμμη μας, έστω και μία παράταξη ή ένας Σύλλογος, που να στήριξε κάποια από τις εναλλακτικές αναπτυξιακές προτάσεις που έχουν κατατεθεί; Για το τι λέει ο Βλάσσης, άσ’ τον να χτυπιέται. Μήπως δεν μάθαμε καλά τον τρόπο να κάνουμε αποδεκτές (παμψηφεί) τις δικές μας «αναπτυξιακές» προτάσεις; Μήπως δεν ξέρουμε τον τρόπο να ελέγχουμε την κοινή γνώμη, πετώντας στην χλεύη και την περιθωριοποίηση όσους μας αντιστέκονται; Παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Φίδι που σας έφαγε!! Όσοι πιστέψατε ότι με την επέμβαση των ΜΑΤ και την κατάλληλη προπαγάνδα, θα τα καταφέρετε να καταστρέψετε τον τόπο, είστε οικτρά γελασμένοι. Σας το έχω ξαναπεί: Η Λευκίμμη είναι πολύ μεγάλη για να παραδωθεί στην μιζέρια.
Η διαρκώς διογκούμενη συμμετοχή πολιτών στο κίνημα αντίθεσης στον ΧΥΤΑ είναι μόνο η αρχή. Το τσουνάμι δεν ήλθε ακόμη. Όταν βαθύνει και πλατύνει η συλλογιστική του αγώνα μας και μπει στον χορό ο Ριγγλαδίτης, ό Βιταλαδίτης, ο Κρητικιώτης, ο Περβολιάτης, ο Αργυραδίτης κι όταν η ματαιοδοξία (του δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα) γίνει (Φωνή Λαού οργή Θεού) θα καταλάβετε ποιοι είναι οι προοδευτικοί και ποιοι οι αντιδραστικοί, ποιοι εργάζονται για το καλό του τόπου και ποιοι δουλεύουν για ιδιοτελή συμφέροντα, ποιοι κάνουν όνειρα και ποιοι έχουν ονειρώξεις, ποιοι κυκλοφορούν περήφανοι και ποιοι χεσμένοι.
Ο δρόμος μακρύς αλλά ο τόπος έχει την δική του ιστορία.
Βρε ούστ από κεί.
Λευκίμμη 18 Γεννάρη 2008
Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)
Πηγή: ΕΥΠΛΟΙΑ