Περάσανε τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια από τη μεταπολίτευση και τη σταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα, 1974-2008. Η δική μου η γενιά παρούσα έδωσε αγώνα τότε για την απομάκρυνση της στρατιωτικής χούντας και το σύνθημα του πολυτεχνείου, ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ –ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που ήταν το κυρίαρχο ακόμα μέχρι σήμερα δεν βρήκε ανταπόκριση. Οι αγώνες του λαού για αυτονόητα δημοκρατικά δικαιώματα συνεχίζονται μια και η «όμορφη γυναίκα» φόρεμα προφανώς άλλαξε.
Αγώνες για δικαιώματα έδωσε και ο τόπος μου και ο περήφανος λαός του όχι μόνο στα δύσκολα χρόνια της χούντας , αλλά και πρωτύτερα, κατοχή, εμφύλιο, ,63-,64, .Αγώνα τίμιο, περήφανο και ειλικρινή δίνει και τώρα μια και ο «λύκος μαλλί μόνο αλλάζει». Δυνάμεις καταστολής τότε, δυνάμεις καταστολής και τώρα, βία τότε , βία και τώρα, έλλειψη διαλόγου τότε, έλλειψη διαλόγου και σήμερα(τα κοινά σημεία που χαρακτηρίζουν και τις δύο εποχές). Αντίσταση τότε , αντίσταση και τώρα, συμβιβασμένοι και βολεμένοι κάποιοι τότε, συμβιβασμένοι και βολεμένοι κάποιοι και τώρα. Η κουκούλα της κατοχής , τα τάγματα ασφαλείας, οι δωσίλογοι της 10ετίας του 60 , πάντα θα υπάρχουν, πάντα θα ενεργούν παρασιτικά ακολουθώντας το νόμο της φύσης περί παρασίτων.
Άν είχα τη δυνατότητα ενός συγγραφέα ή ενός ζωγράφου θα μπορούσα παραστατικότατα να περιγράψω την αποφράδα ημέρα της δημοκρατίας στη Λευκίμμη (29 Μάη , ημέρα Πέμπτη 2008). Αυτοί που αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς, δεν ξέρω πόσο διαφέρουν από εκείνους του 70. Οκτώ διμοιρίες Ματατζήζων το 2008 στη Λεικίμμη χρειάστηκε το κράτος καταστολής για να περιορίσει ……κάποιους λίγους και αφελείς…….κατά το δήμαρχο της περιοχής που διαμαρτύρονταν……Εμπόλεμη κατάσταση, πεδίο μάχης, μάσκες-κράνη –χημικά-ασπίδες-στρατηγοί και εισαγγελείς από τη μία μεριά, απροστάτευτοι με πέτρες και σφεντόνες , αλλά αποφασισμένοι από την άλλη. Απώλειες, Η ΜΑΡΙΑ που τελείωσε και ο Γιωργάκης που αχρηστεύτηκε, με αρκετούς ακόμα ξυλοφορτωμένους Λευκιμμιώτες .ήταν το τίμημα που φαίνεται. Αυτό όμως που δε φαίνεται είναι η τραυματισμένη θανάσιμα αξιοπρέπεια του κάθε Λευκιμμιώτη, Κερκυραίου, Έλληνα καθώς και η δημοκρατική του ευαισθησία.. Αξιοπρέπεια που θίχτηκε ακόμα περισσότερο από το «ΚΡΎΨΙΜΟ» όλων των εκλεγμένων θεσμικών παραγόντων (περιφέρεια, νομαρχία, Δημοτικές Παρατάξεις) με εξαίρεση το δήμαρχο Κορισσίων. Φορώντας το μανδύα τον πορφυρούν , υποδύθηκαν τον Πόντιο Πιλάτο και σφύριξαν αδιάφορα. ΟΛΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ.
Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας γιαυτό που επιχειρείται στα Μισοράχια, την ύστατη στιγμή όφειλαν να δηλώσουν παρών με όποιο κόστος λεκτικό ακόμα και πρακτικό, με αξιοπρέπεια και θάρρος ,για να σώσουν τουλάχιστο τη ψυχή τους.
Ο ρόγχος ο επιθανάτιος για τη δημοκρατία ήλθε την επόμενη, από ποιους;…από τους κατά κόσμο εκφραστές της. Σύνδεσμος καθαριότητας, ΤΕΔΚ, και ….ΟΛΟΙ!!! οι δήμαρχοι (εκτός του δημάρχου Κορισσίων), ομόφωνα ανακοίνωσαν-τι αίσχος!!-πως η επέμβαση των ΜΑΤ ήταν αναγκαία. Μπράβο σας!!! σύγχρονοι εκφραστές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Θέσατε την ταφόπλακα στο έγκλημα που επιχειρείται στα Μισοράχια. Κάποια στιγμή που θα γραφτεί η ιστορία του τόπου, θάχει μελάνι κόκκινο για σας.
Μήπως λοιπόν με το πέρασμα του χρόνου που τα πάντα μεταλλάσσονται(κλίμα , επικοινωνίες, κυβερνοχώρος, σπόροι, φυτά, τροφές) μεταλλάσσεται και η έννοια και θεωρία περί δημοκρατίας ; Ας απαντήσει η διανόηση.
ΚΑΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Αγώνες για δικαιώματα έδωσε και ο τόπος μου και ο περήφανος λαός του όχι μόνο στα δύσκολα χρόνια της χούντας , αλλά και πρωτύτερα, κατοχή, εμφύλιο, ,63-,64, .Αγώνα τίμιο, περήφανο και ειλικρινή δίνει και τώρα μια και ο «λύκος μαλλί μόνο αλλάζει». Δυνάμεις καταστολής τότε, δυνάμεις καταστολής και τώρα, βία τότε , βία και τώρα, έλλειψη διαλόγου τότε, έλλειψη διαλόγου και σήμερα(τα κοινά σημεία που χαρακτηρίζουν και τις δύο εποχές). Αντίσταση τότε , αντίσταση και τώρα, συμβιβασμένοι και βολεμένοι κάποιοι τότε, συμβιβασμένοι και βολεμένοι κάποιοι και τώρα. Η κουκούλα της κατοχής , τα τάγματα ασφαλείας, οι δωσίλογοι της 10ετίας του 60 , πάντα θα υπάρχουν, πάντα θα ενεργούν παρασιτικά ακολουθώντας το νόμο της φύσης περί παρασίτων.
Άν είχα τη δυνατότητα ενός συγγραφέα ή ενός ζωγράφου θα μπορούσα παραστατικότατα να περιγράψω την αποφράδα ημέρα της δημοκρατίας στη Λευκίμμη (29 Μάη , ημέρα Πέμπτη 2008). Αυτοί που αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς, δεν ξέρω πόσο διαφέρουν από εκείνους του 70. Οκτώ διμοιρίες Ματατζήζων το 2008 στη Λεικίμμη χρειάστηκε το κράτος καταστολής για να περιορίσει ……κάποιους λίγους και αφελείς…….κατά το δήμαρχο της περιοχής που διαμαρτύρονταν……Εμπόλεμη κατάσταση, πεδίο μάχης, μάσκες-κράνη –χημικά-ασπίδες-στρατηγοί και εισαγγελείς από τη μία μεριά, απροστάτευτοι με πέτρες και σφεντόνες , αλλά αποφασισμένοι από την άλλη. Απώλειες, Η ΜΑΡΙΑ που τελείωσε και ο Γιωργάκης που αχρηστεύτηκε, με αρκετούς ακόμα ξυλοφορτωμένους Λευκιμμιώτες .ήταν το τίμημα που φαίνεται. Αυτό όμως που δε φαίνεται είναι η τραυματισμένη θανάσιμα αξιοπρέπεια του κάθε Λευκιμμιώτη, Κερκυραίου, Έλληνα καθώς και η δημοκρατική του ευαισθησία.. Αξιοπρέπεια που θίχτηκε ακόμα περισσότερο από το «ΚΡΎΨΙΜΟ» όλων των εκλεγμένων θεσμικών παραγόντων (περιφέρεια, νομαρχία, Δημοτικές Παρατάξεις) με εξαίρεση το δήμαρχο Κορισσίων. Φορώντας το μανδύα τον πορφυρούν , υποδύθηκαν τον Πόντιο Πιλάτο και σφύριξαν αδιάφορα. ΟΛΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ.
Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας γιαυτό που επιχειρείται στα Μισοράχια, την ύστατη στιγμή όφειλαν να δηλώσουν παρών με όποιο κόστος λεκτικό ακόμα και πρακτικό, με αξιοπρέπεια και θάρρος ,για να σώσουν τουλάχιστο τη ψυχή τους.
Ο ρόγχος ο επιθανάτιος για τη δημοκρατία ήλθε την επόμενη, από ποιους;…από τους κατά κόσμο εκφραστές της. Σύνδεσμος καθαριότητας, ΤΕΔΚ, και ….ΟΛΟΙ!!! οι δήμαρχοι (εκτός του δημάρχου Κορισσίων), ομόφωνα ανακοίνωσαν-τι αίσχος!!-πως η επέμβαση των ΜΑΤ ήταν αναγκαία. Μπράβο σας!!! σύγχρονοι εκφραστές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Θέσατε την ταφόπλακα στο έγκλημα που επιχειρείται στα Μισοράχια. Κάποια στιγμή που θα γραφτεί η ιστορία του τόπου, θάχει μελάνι κόκκινο για σας.
Μήπως λοιπόν με το πέρασμα του χρόνου που τα πάντα μεταλλάσσονται(κλίμα , επικοινωνίες, κυβερνοχώρος, σπόροι, φυτά, τροφές) μεταλλάσσεται και η έννοια και θεωρία περί δημοκρατίας ; Ας απαντήσει η διανόηση.
ΚΑΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ