Αν λειτουργήσει χαθήκαμε, τελειώσαμε! Δεν θα υπάρξει μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Δεν πρόκειται να φύγει πλέον από το χωριό ούτε το κόκκινο Μάη.
Όλες οι αστικές κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα έχουν την κύρια ευθύνη, όχι μόνο για τα προβλήματα της Λευκίμμης, αλλά και για τα οξυμένα προβλήματα ολόκληρης της χώρας. Ο αστικός κόσμος, ο κόσμος που ζούμε σήμερα, είναι αυτός που βασίζεται στον ανταγωνισμό, στην υπεραξία της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης δύναμης, στο γρήγορο και εύκολο κέρδος, στο υπέρτατο ατομικό συμφέρον.
Εάν σήμερα, τώρα δεν αντισταθούμε με κάθε μέσο και τρόπο, αύριο θα είναι αργά! Κύριος στόχος μας η προάσπιση της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας, αποτρέποντας τη λειτουργία της χωματερής στο χωριό μας (ακόμα μιας χωματερής στην Ελλάδα που βαφτίστηκε ΧΥΤΑ)
Είναι πλέον φανερό ότι δεν τους ενδιαφέρει ο διάλογος, δεν τους ενδιαφέρουν τα επιστημονικά δεδομένα, δεν τους ενδιαφέρει τι θα απογίνει η Λευκίμμη. Η επιλογή τους είναι τετελεσμένη, είναι αποφασισμένοι να λειτουργήσουν αυτό το έργο αδιαφορώντας για τους κινδύνους (τους σίγουρους) για την ανθρώπινη οντότητα. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε, είναι αντίπαλοί μας, είναι εχθροί μας, είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ αυτά που ευαγγελίζονται, ότι τάχα θέλουν το καλό μας και την πρόοδο και υπονοούν το δικό τους «καλό» όπως αυτοί το εννοούν!
Το κράτος στο σύνολό του είναι ένας εξωγενής θεσμός, ένα ταξικό εργαλείο σε χέρια επαγγελματιών πολιτικών, νομοθετών, γραφειοκρατών, στρατιωτικών, δικαστικών και αστυνομικών συνεπικουρούμενων από ένα πολύπλοκο μηχανισμό στρατώνων, δικαστηρίων και φυλακών. Χωρίς μοιρολατρία και ηττοπάθεια οφείλουμε να αντισταθούμε και να συγκρουστούμε με αυτούς τους απαρχαιωμένους θεσμούς, γιατί η δύναμή μας είναι η αλήθεια και η αλήθεια είναι επαναστατική, για να κερδίσουμε τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Τι κι αν έχουν ΜΑΤ και μπάτσους;
Τι χρειάζεται ακόμα να δούμε; Το κίνημα πρέπει να πλαταίνει να φουντώνει και να γίνεται μέρα με τη μέρα πιο μαχητικό, πιο δυναμικό, πιο οργανωμένο, τόσο στο χωριό όσο και στην Αθήνα και όπου αλλού. Η συνείδηση αποκτιέται από την συνεχή πάλη και την εκτέλεση των καθηκόντων που επιβάλλεται απ’ αυτήν. Τα μεγάλα γεγονότα απαιτούν μεγαλύτερο θάρρος, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και δύναμη θέλησης.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ. (Σαράντα χρόνια λειτουργεί η χωματερή των Λιοσίων και τώρα επεκτείνεται με άλλο όνομα «ΧΥΤΑ Φυλής»). Αν λειτουργήσει χαθήκαμε. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το χωριό μας χρειάζεται τους ανθρώπους του. Δεν μας περισσεύει κανένας. Η πείρα και η οργανωμένη πάλη είναι πράγματα που κατακτιούνται φτάνει να έχει κανείς τη διάθεση να καλλιεργεί τον εαυτό του και να έχει επίγνωση των ελλείψεών του. Είναι καιρός να δώσουμε ένα μάθημα αγωνιστικότητας σ’ αυτούς που υποτιμάνε τον άνθρωπο τον μεταχειρίζονται σαν όργανο, τον εκμεταλλεύονται, του λένε ψέματα, τον μπουρδουκλώνουνε με κάθε είδους παγαποντιές και μισόλογα , υπονοούμενα κακόγουστα και χυδαία. Είναι καιρός η αλήθεια να κερδίσει. Πρέπει να καταλάβουμε τη δύναμή μας και ότι δεν χρειαζόμαστε «φωστήρες γνώσης». Είναι ώρα να πάρουμε θέση ΟΛΟΙ «βολεμένοι» και «αβόλευτοι» και να αντισταθούμε στη λαίλαπα του εκπολιτισμένου φασισμού. Τι περιμένουμε επιτέλους; Τα σπίτια και τα όβολα δεν τρώγονται. Η επίδειξη και ο νεοπλουτισμός είναι εφήμερα, ανθρώπινα μεν σε ανθρώπους όμως χωρίς επίγνωση της ανθρώπινης οντότητας.
Λέει κάποιος : «τα ανθρώπινα όντα που θα επιβιώσουν από μια πυρηνική σύγκρουση θα έχουν κάθε λόγο να φθονούν τους νεκρούς. Πυρηνικές θύελλες, ραδιενεργά κατάλοιπα, εκατοντάδες εκατομμύρια πτώματα σε αποσύνθεση, γυμνά τοπία, εξατμισμένες ή συρρικνωμένες λίμνες, ερείπια πόλεων και κωμοπόλεων, οι χωρίς ελπίδα άρρωστοι και οι θανάσιμα τραυματισμένοι…… όλα αυτά μαζί είναι σοβαρός λόγος για να αναρωτηθούμε κατά πόσο η οικολογία της γης, που κατάφωρα βρίσκεται σε αποσύνθεση θα είναι ικανή να συντηρήσει και την «επόμενη μέρα» θηλαστικά όπως είναι ο άνθρωπος.»
Οφείλουμε κάτι. Κανένας δεν αμφιβάλει πλέον για το πού το πηγαίνουνε. Ας αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτό που μας επιβάλλουν τόσο αδέξια τόσο φασιστικά. Εγώ λέω ότι δεν θα τους περάσει. Ας μας θάψουν όλους και τότε ας κάνουν τη χωματερή που θέλουν.
10/7/2008
Νίκος Ζερβός
Όλες οι αστικές κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα έχουν την κύρια ευθύνη, όχι μόνο για τα προβλήματα της Λευκίμμης, αλλά και για τα οξυμένα προβλήματα ολόκληρης της χώρας. Ο αστικός κόσμος, ο κόσμος που ζούμε σήμερα, είναι αυτός που βασίζεται στον ανταγωνισμό, στην υπεραξία της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης δύναμης, στο γρήγορο και εύκολο κέρδος, στο υπέρτατο ατομικό συμφέρον.
Εάν σήμερα, τώρα δεν αντισταθούμε με κάθε μέσο και τρόπο, αύριο θα είναι αργά! Κύριος στόχος μας η προάσπιση της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας, αποτρέποντας τη λειτουργία της χωματερής στο χωριό μας (ακόμα μιας χωματερής στην Ελλάδα που βαφτίστηκε ΧΥΤΑ)
Είναι πλέον φανερό ότι δεν τους ενδιαφέρει ο διάλογος, δεν τους ενδιαφέρουν τα επιστημονικά δεδομένα, δεν τους ενδιαφέρει τι θα απογίνει η Λευκίμμη. Η επιλογή τους είναι τετελεσμένη, είναι αποφασισμένοι να λειτουργήσουν αυτό το έργο αδιαφορώντας για τους κινδύνους (τους σίγουρους) για την ανθρώπινη οντότητα. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε, είναι αντίπαλοί μας, είναι εχθροί μας, είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ αυτά που ευαγγελίζονται, ότι τάχα θέλουν το καλό μας και την πρόοδο και υπονοούν το δικό τους «καλό» όπως αυτοί το εννοούν!
Το κράτος στο σύνολό του είναι ένας εξωγενής θεσμός, ένα ταξικό εργαλείο σε χέρια επαγγελματιών πολιτικών, νομοθετών, γραφειοκρατών, στρατιωτικών, δικαστικών και αστυνομικών συνεπικουρούμενων από ένα πολύπλοκο μηχανισμό στρατώνων, δικαστηρίων και φυλακών. Χωρίς μοιρολατρία και ηττοπάθεια οφείλουμε να αντισταθούμε και να συγκρουστούμε με αυτούς τους απαρχαιωμένους θεσμούς, γιατί η δύναμή μας είναι η αλήθεια και η αλήθεια είναι επαναστατική, για να κερδίσουμε τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Τι κι αν έχουν ΜΑΤ και μπάτσους;
Τι χρειάζεται ακόμα να δούμε; Το κίνημα πρέπει να πλαταίνει να φουντώνει και να γίνεται μέρα με τη μέρα πιο μαχητικό, πιο δυναμικό, πιο οργανωμένο, τόσο στο χωριό όσο και στην Αθήνα και όπου αλλού. Η συνείδηση αποκτιέται από την συνεχή πάλη και την εκτέλεση των καθηκόντων που επιβάλλεται απ’ αυτήν. Τα μεγάλα γεγονότα απαιτούν μεγαλύτερο θάρρος, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και δύναμη θέλησης.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ. (Σαράντα χρόνια λειτουργεί η χωματερή των Λιοσίων και τώρα επεκτείνεται με άλλο όνομα «ΧΥΤΑ Φυλής»). Αν λειτουργήσει χαθήκαμε. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το χωριό μας χρειάζεται τους ανθρώπους του. Δεν μας περισσεύει κανένας. Η πείρα και η οργανωμένη πάλη είναι πράγματα που κατακτιούνται φτάνει να έχει κανείς τη διάθεση να καλλιεργεί τον εαυτό του και να έχει επίγνωση των ελλείψεών του. Είναι καιρός να δώσουμε ένα μάθημα αγωνιστικότητας σ’ αυτούς που υποτιμάνε τον άνθρωπο τον μεταχειρίζονται σαν όργανο, τον εκμεταλλεύονται, του λένε ψέματα, τον μπουρδουκλώνουνε με κάθε είδους παγαποντιές και μισόλογα , υπονοούμενα κακόγουστα και χυδαία. Είναι καιρός η αλήθεια να κερδίσει. Πρέπει να καταλάβουμε τη δύναμή μας και ότι δεν χρειαζόμαστε «φωστήρες γνώσης». Είναι ώρα να πάρουμε θέση ΟΛΟΙ «βολεμένοι» και «αβόλευτοι» και να αντισταθούμε στη λαίλαπα του εκπολιτισμένου φασισμού. Τι περιμένουμε επιτέλους; Τα σπίτια και τα όβολα δεν τρώγονται. Η επίδειξη και ο νεοπλουτισμός είναι εφήμερα, ανθρώπινα μεν σε ανθρώπους όμως χωρίς επίγνωση της ανθρώπινης οντότητας.
Λέει κάποιος : «τα ανθρώπινα όντα που θα επιβιώσουν από μια πυρηνική σύγκρουση θα έχουν κάθε λόγο να φθονούν τους νεκρούς. Πυρηνικές θύελλες, ραδιενεργά κατάλοιπα, εκατοντάδες εκατομμύρια πτώματα σε αποσύνθεση, γυμνά τοπία, εξατμισμένες ή συρρικνωμένες λίμνες, ερείπια πόλεων και κωμοπόλεων, οι χωρίς ελπίδα άρρωστοι και οι θανάσιμα τραυματισμένοι…… όλα αυτά μαζί είναι σοβαρός λόγος για να αναρωτηθούμε κατά πόσο η οικολογία της γης, που κατάφωρα βρίσκεται σε αποσύνθεση θα είναι ικανή να συντηρήσει και την «επόμενη μέρα» θηλαστικά όπως είναι ο άνθρωπος.»
Οφείλουμε κάτι. Κανένας δεν αμφιβάλει πλέον για το πού το πηγαίνουνε. Ας αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτό που μας επιβάλλουν τόσο αδέξια τόσο φασιστικά. Εγώ λέω ότι δεν θα τους περάσει. Ας μας θάψουν όλους και τότε ας κάνουν τη χωματερή που θέλουν.
10/7/2008
Νίκος Ζερβός