22/6/08
5 Ιουνίου. Παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Κι όμως λίγες μέρες πριν, στις 29 Μαΐου στη Λευκίμμη της Κέρκυρας μια 43χρονη σκοτώνεται, αφού παρασύρθηκε από μηχανάκι κι ενώ οι επιβαίνοντες δέχτηκαν εν κινήσει επίθεση από αστυνομικούς με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο ο οδηγός. Η Μ.Κουλούρη είναι θύμα της άγριας επίθεσης των κατασταλτικών μηχανισμών της κυβέρνησης που έχουν Μ.Α.Τώσει, τη Λευκίμμη που αντιστέκεται στην πολιτική της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και υπερασπίζεται το δικαίωμα στη ζωή.
Η κυρίαρχη πολιτική για το περιβάλλον είναι η πολιτική των φτηνών «λύσεων», του χαμηλού κόστους που εκσυγχρονίζει κάθε είδους χαβούζα και χωματερή και προ- μελετημένα την ονομάζει Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α) για να απορροφήσει ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ΧΥΤΑ που φυτεύονται σ’ όλη την επικράτεια χωρίς μελέτες και σχεδιασμό ανεξέλεγκτα δεν έχουν καμιά σχέση με την προστασία κατοίκων και περιβάλλοντος. Αυτά που συμβαίνουν στη Λευκίμμη αφορούν όλους μιας. Είναι ένας κρίκος σε μια μακριά αλυσίδα (Καρβουνάρη, Θεσπρωτίας, Ικαρία, Δυτική Αθήνα, Άσσηρο Θεσσαλονίκης, Χανιά κλπ) που αποδεικνύει ότι η περίφημη πολιτική περιβάλλοντος είναι μια απάτη.
Διανύουμε μια περίοδο όπου η κυρίαρχη πολιτική σε ποικίλες αποχρώσεις επιδιώκει το κέρδος στο βωμό του οποίου θυσιάζονται η γη, τα δάση, ο αέρας, η θάλασσα και εν γένει το περιβάλλον αδιαφορώντας για τις ανάγκες των απλών ανθρώπων. Από τη μεγαλύτερη πόλη μέχρι το μικρότερο χωριό, από την όποια σπιθαμή ελεύθερου χώρου μέχρι τον μεγαλύτερο δρυμό, όλα προσφέρονται για κάθε είδους επιχειρηματικές δράσεις και για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η ζωή στις μεγαλουπόλεις γίνεται αβίωτη και ταυτόχρονα στην επαρχία το περιβάλλο0ν υποβαθμίζεται.
Ειδικότερα οι κάτοικοι της Λευκίμμης εδώ και δύο περίπου χρόνια αγωνίζονται να αποτρέψουν τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Ο συγκεκριμένος ΧΥΤΑ χωροθετείται σε δασώδη έκταση, σε απόσταση μόλις 300 μέτρα από τα σπίτια του χωριού, σε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο φυσικό περιβάλλον, κοντά σε δύο ποτάμια και την παραλία Αγίου Πέτρου (Κάβος). Δεν υπάρχουν οι προαπαιτούμενες προϋποθέσεις για τη λειτουργία του (διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, εργοστάσιο ανακύκλωσης, κομποστοποίησης κλπ), ενώ σ’ όλη την περιοχή που γίνονται οι εκσκαφές αναβλύζει καθαρό νερό. Οι συνέπειες για την υγεία και τη ζωή των κατοίκων θα είναι οδυνηρές, αφού η μόλυνση του υδροφόρου ορίζονται, όπως φαίνεται και από την πρόσφατη υδρολογική μελέτη του ΙΓΜΕ (Μάιος 2008) και τη γεωλογική μελέτη ανεξάρτητου μελετητή (Μάρτιος 2008) είναι δεδομένη.
Απέναντι στο αίτημα των κατοίκων της Λευκίμμης για να απομακρυνθεί η χωματερή από το χωριό τους και την απαίτηση για έναν ολοκληρωμένο επιστημονικό σχεδιασμό του προβλήματος των απορριμμάτων σε επίπεδο νόμου, η κυβέρνηση αντιπαραθέτει την ωμή βία και τρομοκρατία.
Γίνεται όμως, φανερό ότι ο αγώνας των Λευκιμμιωτών μας αφορά όλους! Είναι αγώνας εναντίον της υποβάθμισης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Είναι αγώνας για τη ζωή. Γι’ αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη ν’ απλωθεί ένα κοινωνικό και πολιτικό δίκτυ προστασίας και αλληλεγγύης σε όσους αγωνίζονται και διώκονται και να απαιτηθεί παράλληλα η παραδειγματική τιμωρία των πραγματικών ενόχων για το θάνατο της Μ.Κουλούρη.
Ο αγώνας εναντίον της υποβάθμισης και για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι μονόδρομος ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική που θυσιάζει στο βωμό του κέρδους τον άνθρωπο και τη φύση.
Γιώργος Καββαδίας , μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Πειραιά
Θανάσης Τσιριγώτης , μέλος Δ.Σ. ΟΛΜΕ
5 Ιουνίου. Παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Κι όμως λίγες μέρες πριν, στις 29 Μαΐου στη Λευκίμμη της Κέρκυρας μια 43χρονη σκοτώνεται, αφού παρασύρθηκε από μηχανάκι κι ενώ οι επιβαίνοντες δέχτηκαν εν κινήσει επίθεση από αστυνομικούς με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο ο οδηγός. Η Μ.Κουλούρη είναι θύμα της άγριας επίθεσης των κατασταλτικών μηχανισμών της κυβέρνησης που έχουν Μ.Α.Τώσει, τη Λευκίμμη που αντιστέκεται στην πολιτική της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και υπερασπίζεται το δικαίωμα στη ζωή.
Η κυρίαρχη πολιτική για το περιβάλλον είναι η πολιτική των φτηνών «λύσεων», του χαμηλού κόστους που εκσυγχρονίζει κάθε είδους χαβούζα και χωματερή και προ- μελετημένα την ονομάζει Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α) για να απορροφήσει ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ΧΥΤΑ που φυτεύονται σ’ όλη την επικράτεια χωρίς μελέτες και σχεδιασμό ανεξέλεγκτα δεν έχουν καμιά σχέση με την προστασία κατοίκων και περιβάλλοντος. Αυτά που συμβαίνουν στη Λευκίμμη αφορούν όλους μιας. Είναι ένας κρίκος σε μια μακριά αλυσίδα (Καρβουνάρη, Θεσπρωτίας, Ικαρία, Δυτική Αθήνα, Άσσηρο Θεσσαλονίκης, Χανιά κλπ) που αποδεικνύει ότι η περίφημη πολιτική περιβάλλοντος είναι μια απάτη.
Διανύουμε μια περίοδο όπου η κυρίαρχη πολιτική σε ποικίλες αποχρώσεις επιδιώκει το κέρδος στο βωμό του οποίου θυσιάζονται η γη, τα δάση, ο αέρας, η θάλασσα και εν γένει το περιβάλλον αδιαφορώντας για τις ανάγκες των απλών ανθρώπων. Από τη μεγαλύτερη πόλη μέχρι το μικρότερο χωριό, από την όποια σπιθαμή ελεύθερου χώρου μέχρι τον μεγαλύτερο δρυμό, όλα προσφέρονται για κάθε είδους επιχειρηματικές δράσεις και για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η ζωή στις μεγαλουπόλεις γίνεται αβίωτη και ταυτόχρονα στην επαρχία το περιβάλλο0ν υποβαθμίζεται.
Ειδικότερα οι κάτοικοι της Λευκίμμης εδώ και δύο περίπου χρόνια αγωνίζονται να αποτρέψουν τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Ο συγκεκριμένος ΧΥΤΑ χωροθετείται σε δασώδη έκταση, σε απόσταση μόλις 300 μέτρα από τα σπίτια του χωριού, σε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο φυσικό περιβάλλον, κοντά σε δύο ποτάμια και την παραλία Αγίου Πέτρου (Κάβος). Δεν υπάρχουν οι προαπαιτούμενες προϋποθέσεις για τη λειτουργία του (διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, εργοστάσιο ανακύκλωσης, κομποστοποίησης κλπ), ενώ σ’ όλη την περιοχή που γίνονται οι εκσκαφές αναβλύζει καθαρό νερό. Οι συνέπειες για την υγεία και τη ζωή των κατοίκων θα είναι οδυνηρές, αφού η μόλυνση του υδροφόρου ορίζονται, όπως φαίνεται και από την πρόσφατη υδρολογική μελέτη του ΙΓΜΕ (Μάιος 2008) και τη γεωλογική μελέτη ανεξάρτητου μελετητή (Μάρτιος 2008) είναι δεδομένη.
Απέναντι στο αίτημα των κατοίκων της Λευκίμμης για να απομακρυνθεί η χωματερή από το χωριό τους και την απαίτηση για έναν ολοκληρωμένο επιστημονικό σχεδιασμό του προβλήματος των απορριμμάτων σε επίπεδο νόμου, η κυβέρνηση αντιπαραθέτει την ωμή βία και τρομοκρατία.
Γίνεται όμως, φανερό ότι ο αγώνας των Λευκιμμιωτών μας αφορά όλους! Είναι αγώνας εναντίον της υποβάθμισης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Είναι αγώνας για τη ζωή. Γι’ αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη ν’ απλωθεί ένα κοινωνικό και πολιτικό δίκτυ προστασίας και αλληλεγγύης σε όσους αγωνίζονται και διώκονται και να απαιτηθεί παράλληλα η παραδειγματική τιμωρία των πραγματικών ενόχων για το θάνατο της Μ.Κουλούρη.
Ο αγώνας εναντίον της υποβάθμισης και για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι μονόδρομος ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική που θυσιάζει στο βωμό του κέρδους τον άνθρωπο και τη φύση.
Γιώργος Καββαδίας , μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Πειραιά
Θανάσης Τσιριγώτης , μέλος Δ.Σ. ΟΛΜΕ