Δευτέρα, Ιούνιος 09, 2008
Μετά τον πολύμηνο αγώνα του λαού της Λευκίμμης για να αποτρέψει τη δημιουργία ΧΥΤΑ έξω από την πόλη και δίπλα στο ποτάμι, μετά από τις μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες των κατοίκων για τη χαβούζα που στήνεται απέναντι από τα σπίτια τους, με την κυβέρνηση να απαντά με τον μόνο τρόπο που ξέρει, δηλαδή στέλνοντας περισσότερες κλούβες με περισσότερα ΜΑΤ, συνέβη και το τραγικό γεγονός: η Μαρία Κουλούρη, μια 43χρονη μητέρα δύο παιδιών, που τραυματίστηκε σοβαρά, όταν οι δυνάμεις καταστολής κυνήγησαν ανελέητα τους διαδηλωτές και έριξαν ένα 16χρονο παιδί με τη μοτοσικλέτα του πάνω στη Μαρία, έχασε τη μάχη με το θάνατο λίγες μέρες αργότερα.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται αδιάντροπα ότι δεν φέρει καμία ευθύνη «για το άτυχο γεγονός», όπως το χαρακτηρίζει. Μόνο που εμείς ξέρουμε ότι μόνο ατυχία δεν ήταν το γεγονός αυτό. Ξέρουμε ότι αυτός ο θάνατος είναι προϊόν της αντιλαϊκής πολιτικής που στόχο έχει να κάμψει τις αντιστάσεις και τους αγώνες του λαού για μια καλύτερη ζωή. Είναι αποτέλεσμα της απάντησης της κυβέρνησης στην πάλη των κατοίκων ενάντια στην πολιτική που δηλητηριάζει την περιοχή τους και που καταστρέφει την υγεία τους. Είναι μήνυμα των ιθυνόντων να μην αγωνιζόμαστε και να μην επαναστατούμε ενάντια στις αποφάσεις τους που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους περισσότερους φτωχούς, που φέρνουν περισσότερη λιτότητα και ακρίβεια.
Μιλούν για «ανάπτυξη». Ομως εμείς γνωρίζουμε ότι το τέρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης υποβαθμίζει κι άλλο τον υποβαθμισμένο Νότο, έχει στόχο το κέρδος, ή μάλλον, το ακόμα περισσότερο κέρδος και σε καμία περίπτωση δεν γίνεται με γνώμονα τον άνθρωπο ή το περιβάλλον.
Ο,τι και να ισχυρίζονται αυτοί, εμείς ξέρουμε τον ηθικό αυτουργό. Ο λαός της Λευκίμμης ξέρει τον ένοχο της δολοφονίας, που δεν είναι άλλος από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς καταστολής της.
Η Μαρία δολοφονήθηκε αγωνιζόμενη για ένα καλύτερο μέλλον. Και θα βρει δικαίωση στους αγώνες των κατοίκων της Λευκίμμης, στις αντιστάσεις του λαού και όπου αλλού μικρές και μεγάλες μάχες δικαιώνουν τον άνθρωπο. Ηδη μια απάντηση δόθηκε: την Κυριακή ο κόσμος της Κέρκυρας ξεχύθηκε στους δρόμους και πραγματοποίησε μαζικό και δυναμικό συλλαλητήριο στο κέντρο της πόλης. Και θα ακολουθήσουν και άλλοι αγώνες. Το μήνυμά τους να μην αντιστεκόμαστε το λάβαμε, αλλά δεν θα έχει το αποτέλεσμα που θέλουν. Η οργή του λαού φουσκώνει και το ξέρουν και γι’ αυτό φοβούνται. Φοβούνται, άρα απαντούν με καταστολή. Ομως η πάλη μας θα ισχυροποιηθεί και τίποτα άλλο δεν μπορεί να συμβεί στο τέλος παρά να νικήσει.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ
Μ’ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ
Μετά τον πολύμηνο αγώνα του λαού της Λευκίμμης για να αποτρέψει τη δημιουργία ΧΥΤΑ έξω από την πόλη και δίπλα στο ποτάμι, μετά από τις μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες των κατοίκων για τη χαβούζα που στήνεται απέναντι από τα σπίτια τους, με την κυβέρνηση να απαντά με τον μόνο τρόπο που ξέρει, δηλαδή στέλνοντας περισσότερες κλούβες με περισσότερα ΜΑΤ, συνέβη και το τραγικό γεγονός: η Μαρία Κουλούρη, μια 43χρονη μητέρα δύο παιδιών, που τραυματίστηκε σοβαρά, όταν οι δυνάμεις καταστολής κυνήγησαν ανελέητα τους διαδηλωτές και έριξαν ένα 16χρονο παιδί με τη μοτοσικλέτα του πάνω στη Μαρία, έχασε τη μάχη με το θάνατο λίγες μέρες αργότερα.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται αδιάντροπα ότι δεν φέρει καμία ευθύνη «για το άτυχο γεγονός», όπως το χαρακτηρίζει. Μόνο που εμείς ξέρουμε ότι μόνο ατυχία δεν ήταν το γεγονός αυτό. Ξέρουμε ότι αυτός ο θάνατος είναι προϊόν της αντιλαϊκής πολιτικής που στόχο έχει να κάμψει τις αντιστάσεις και τους αγώνες του λαού για μια καλύτερη ζωή. Είναι αποτέλεσμα της απάντησης της κυβέρνησης στην πάλη των κατοίκων ενάντια στην πολιτική που δηλητηριάζει την περιοχή τους και που καταστρέφει την υγεία τους. Είναι μήνυμα των ιθυνόντων να μην αγωνιζόμαστε και να μην επαναστατούμε ενάντια στις αποφάσεις τους που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους περισσότερους φτωχούς, που φέρνουν περισσότερη λιτότητα και ακρίβεια.
Μιλούν για «ανάπτυξη». Ομως εμείς γνωρίζουμε ότι το τέρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης υποβαθμίζει κι άλλο τον υποβαθμισμένο Νότο, έχει στόχο το κέρδος, ή μάλλον, το ακόμα περισσότερο κέρδος και σε καμία περίπτωση δεν γίνεται με γνώμονα τον άνθρωπο ή το περιβάλλον.
Ο,τι και να ισχυρίζονται αυτοί, εμείς ξέρουμε τον ηθικό αυτουργό. Ο λαός της Λευκίμμης ξέρει τον ένοχο της δολοφονίας, που δεν είναι άλλος από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς καταστολής της.
Η Μαρία δολοφονήθηκε αγωνιζόμενη για ένα καλύτερο μέλλον. Και θα βρει δικαίωση στους αγώνες των κατοίκων της Λευκίμμης, στις αντιστάσεις του λαού και όπου αλλού μικρές και μεγάλες μάχες δικαιώνουν τον άνθρωπο. Ηδη μια απάντηση δόθηκε: την Κυριακή ο κόσμος της Κέρκυρας ξεχύθηκε στους δρόμους και πραγματοποίησε μαζικό και δυναμικό συλλαλητήριο στο κέντρο της πόλης. Και θα ακολουθήσουν και άλλοι αγώνες. Το μήνυμά τους να μην αντιστεκόμαστε το λάβαμε, αλλά δεν θα έχει το αποτέλεσμα που θέλουν. Η οργή του λαού φουσκώνει και το ξέρουν και γι’ αυτό φοβούνται. Φοβούνται, άρα απαντούν με καταστολή. Ομως η πάλη μας θα ισχυροποιηθεί και τίποτα άλλο δεν μπορεί να συμβεί στο τέλος παρά να νικήσει.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ
Μ’ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ