Πολλοί συμπολίτες μας λένε συνεχώς ότι η Αθήνα δεν ενδιαφέρεται για την περιφέρεια όσο θα έπρεπε αλλά για παράδειγμα όλοι ξέρουμε για το τι γίνεται στην χωματερή Άνω Λιοσίων και τα συναφή. Δεν είναι παρατημένη η περιφέρεια αλλά η Ελλάδα σαν σύνολο μαζί με την Αθήνα με την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδιασμού σε μείζονα περιβαλλοντικά θέματα για δεκαετίες. Και εδώ αρκετοί υποστηρίζουν ότι αυτό το πρόβλημα ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων συγκριμένα θα είχε ελαττωθεί με την ίδρυση Υπουργείου Περιβάλλοντος που ακόμα ο τωρινός υπουργός ανέφερε ότι θα ήταν απαραίτητη αυτή αλλά λίγο αργότερα λέει. Ο μέσος πολίτης όπου και αν βρίσκεται νιώθει την παγκοσμιοποίηση τόσων των ευκαιριών που δημιουργούνται αλλά συνάμα και την μεγέθυνση όλων των οικολογικών προβλημάτων και της παράνομης μετανάστευσης. Η έλλειψη προστατευτικών πολιτικών για αυτόν τον μέσο πολίτη δεν αποτελεί παράδειγμα άσκησης κοινωνικής πολιτικής και δήθεν ικανότητας παροχής κοινωνικών προνομίων αλλά πολύ απλά ατονία πολιτικής βούλησης που παραπέμπει τα προβλήματα στις επόμενες γενιές. Το βάρος τελικά πέφτει στο βάρος των λίγων στην Ελλάδα και όχι όπως εκτιμάται σε διακρίσεις τύπου φτωχών και πλούσιων αλλά σε διακρίσεις ανθρώπων δειλούς ή τολμηρούς, θαρραλέους να πάρουν πρωτοβουλίες πέραν από κάθε κοινωνικές νόρμες και πιστεύω για να δώσουν θέση στο όραμα και το πρέπον επίπεδο κοινωνικής συμμετοχής στα κοινά.
Η πολιτεία πρόσφατα ολοκλήρωσε την διαδικασία οργάνωσης των Συμβουλίων Νέων, δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα για τον εθελοντισμό, την ανάγκη συμμετοχής στα κοινά και της ανάγκης σεβασμού των θεσμών αλλά ξέχασε το πιο σημαντικό οικοδόμημα το όνειρο, το όραμα, τον ευγενή στόχο εκείνο που η νεολαία θα κρατήσει σαν φυλακτό όταν θα κλείνει τα μάτια για να μην δει το μαύρο σύννεφο σκόνης που έρχεται καταπάνω της με ταχύτητα και μαθηματικά ακρίβεια να την κατασπαράξει. Πού είναι η γενναιότητα, το θάρρος της πολιτείας να προστατέψει τον μέσο άνθρωπο και την οικογένεια του; Αν σκοπός της πολιτείας δεν είναι αυτός τότε μήπως θα έπρεπε να επανιδρυθεί ο στόχος για να παραμείνει η ελπίδα ζωντανή και το όραμα να αποκτήσει σάρκα και οστά; Tα ΜΜΕ συνεχώς σχολιάζουν αυτό και ήδη πίσω από πολλά παράθυρα και πόρτες ασχολούνται πολλοί. Αλλά μέχρι η στρατηγική της πολιτικής αλλάξει ρότα, ο μέσος πολίτης δεν προλαβαίνει να μείνει άπραγος. Ο χρόνος είναι εναντίον του μέσου πολίτη και πλέον νιώθει ο ίδιος μερική ευθύνη για την κατάσταση, συναίσθημα το οποίο πηγάζει στην διαδικασία της κρίσης.
Κρίνοντας τους ίδιους τους εαυτούς μας αναλαμβάνουμε ότι η πραγματικότητα είναι σκληρή αλλά είναι και απλή. Με τον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου και τον σχεδιαζόμενο και υλοποιημένο της Νότιας Κέρκυρας ξεκαθαρίστηκαν τα εξής:
1) Έχει άμεση οικονομική επίπτωση σε όλο το Νομό η μη βιώσιμη και κοινωνικά αποδεκτή λύση για την μεμονωμένη διαχείριση απορριμμάτων. Άρα, πάμε σε χωροταξική μελέτη και με συνεχή διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους για όλο το Νομό άμεσα
2) Κανένα έργο δεν έχει μακροχρόνια λειτουργία και χρησιμότητα εάν αντιδράει η πλειοψηφία. Άρα, η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων σε αυτά τα έργα επικοινωνιακά φέρνει αρνητικά μακροχρόνια αποτελέσματα.
3) Η πλειοψηφία των πολιτών της Λευκίμμης έμαθε πλέον τι συμβαίνει, γνωρίζει τις τεχνικές προδιαγραφές που ορίζει η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και αντιδράει με καθετί. Άρα, επικοινωνιακά υπάρχει μόνιμη πλέον ανατροπή συσχετισμών.
4) Η ανάγκη συσπείρωσης και οργάνωσης με εκπρόσωπο τύπου και ονομαστική επιτροπή πολιτών της Λευκίμμης είναι απαραίτητη. Άρα, η δημοσιότητα θα αναπτυχθεί με γεωμετρική πρόοδο με την χρήση καινοτόμων μεθόδων όπως You Tube και blogs με calendar daily news.
5) Άμεση είναι η ανάγκη να προβληθούν χώροι οικολογικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στην Λευκίμμη και ειδικός χωροταξικός σχεδιασμός άμεσα.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και η υπέρβαση ξεκινάει σε προσωπικό επίπεδο και μετά στην οικογένεια. Η ανακύκλωση υλικών όπως χαρτί, γυαλί και αλουμίνιο μπορεί να οργανωθεί από κοινωνίες πολιτών και πολλές εταιρείες μπορούν να τα συλλέγουν οι ίδιες αφού το κέρδος είναι τεράστιο. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε αλλά δεν λένε σε ποια χώρα μπορεί να πεθάνει και να αναστηθεί άμα το πιστέψει ο κόσμος. Αχ Ελλάδα……
Νικόλαος Κάντας
Η πολιτεία πρόσφατα ολοκλήρωσε την διαδικασία οργάνωσης των Συμβουλίων Νέων, δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα για τον εθελοντισμό, την ανάγκη συμμετοχής στα κοινά και της ανάγκης σεβασμού των θεσμών αλλά ξέχασε το πιο σημαντικό οικοδόμημα το όνειρο, το όραμα, τον ευγενή στόχο εκείνο που η νεολαία θα κρατήσει σαν φυλακτό όταν θα κλείνει τα μάτια για να μην δει το μαύρο σύννεφο σκόνης που έρχεται καταπάνω της με ταχύτητα και μαθηματικά ακρίβεια να την κατασπαράξει. Πού είναι η γενναιότητα, το θάρρος της πολιτείας να προστατέψει τον μέσο άνθρωπο και την οικογένεια του; Αν σκοπός της πολιτείας δεν είναι αυτός τότε μήπως θα έπρεπε να επανιδρυθεί ο στόχος για να παραμείνει η ελπίδα ζωντανή και το όραμα να αποκτήσει σάρκα και οστά; Tα ΜΜΕ συνεχώς σχολιάζουν αυτό και ήδη πίσω από πολλά παράθυρα και πόρτες ασχολούνται πολλοί. Αλλά μέχρι η στρατηγική της πολιτικής αλλάξει ρότα, ο μέσος πολίτης δεν προλαβαίνει να μείνει άπραγος. Ο χρόνος είναι εναντίον του μέσου πολίτη και πλέον νιώθει ο ίδιος μερική ευθύνη για την κατάσταση, συναίσθημα το οποίο πηγάζει στην διαδικασία της κρίσης.
Κρίνοντας τους ίδιους τους εαυτούς μας αναλαμβάνουμε ότι η πραγματικότητα είναι σκληρή αλλά είναι και απλή. Με τον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου και τον σχεδιαζόμενο και υλοποιημένο της Νότιας Κέρκυρας ξεκαθαρίστηκαν τα εξής:
1) Έχει άμεση οικονομική επίπτωση σε όλο το Νομό η μη βιώσιμη και κοινωνικά αποδεκτή λύση για την μεμονωμένη διαχείριση απορριμμάτων. Άρα, πάμε σε χωροταξική μελέτη και με συνεχή διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους για όλο το Νομό άμεσα
2) Κανένα έργο δεν έχει μακροχρόνια λειτουργία και χρησιμότητα εάν αντιδράει η πλειοψηφία. Άρα, η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων σε αυτά τα έργα επικοινωνιακά φέρνει αρνητικά μακροχρόνια αποτελέσματα.
3) Η πλειοψηφία των πολιτών της Λευκίμμης έμαθε πλέον τι συμβαίνει, γνωρίζει τις τεχνικές προδιαγραφές που ορίζει η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και αντιδράει με καθετί. Άρα, επικοινωνιακά υπάρχει μόνιμη πλέον ανατροπή συσχετισμών.
4) Η ανάγκη συσπείρωσης και οργάνωσης με εκπρόσωπο τύπου και ονομαστική επιτροπή πολιτών της Λευκίμμης είναι απαραίτητη. Άρα, η δημοσιότητα θα αναπτυχθεί με γεωμετρική πρόοδο με την χρήση καινοτόμων μεθόδων όπως You Tube και blogs με calendar daily news.
5) Άμεση είναι η ανάγκη να προβληθούν χώροι οικολογικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στην Λευκίμμη και ειδικός χωροταξικός σχεδιασμός άμεσα.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και η υπέρβαση ξεκινάει σε προσωπικό επίπεδο και μετά στην οικογένεια. Η ανακύκλωση υλικών όπως χαρτί, γυαλί και αλουμίνιο μπορεί να οργανωθεί από κοινωνίες πολιτών και πολλές εταιρείες μπορούν να τα συλλέγουν οι ίδιες αφού το κέρδος είναι τεράστιο. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε αλλά δεν λένε σε ποια χώρα μπορεί να πεθάνει και να αναστηθεί άμα το πιστέψει ο κόσμος. Αχ Ελλάδα……
Νικόλαος Κάντας